Týndur- um stund!

Svakalega getur nú verið erfitt að finna sjálfan sig, ef maður týnist.  Henti mig eitt kvöldið eigi alls fyrir löngu og tók bara rúman sólarhring að finna mig aftur.  Samt hóf ég leitina strax og gerði allar þær ráðstafanir sem þekktar eru.  Henti út lýsingu á ástandinu í sms, símanum og ég veit ekki hvað.  Smám saman þrengdist hringurinn og leitin varð auðveldari, og undir kvöld tæpum sólarhring síðar fann ég mig svo.  Kom þá í ljós að ég hafði farið að hugsa- algerlega óvart, því eins og allir vita var ég löngu búinn að leggja þá iðju á hilluna, -og endaði í öngstræti eins og venjulega.

Eftir að hafa lagt hjartað í að blása í mig lífi, varð ég að viðurkenna það að stundum, já bara örsjaldan, -eiginlega aldrei, -þarf ég að gefa sjálfum mér tíma.  Það kallast víst frí!

FRÍ!  Hljómar rosalega vel- en, já þarna kom það -þetta orð sem ég hef akkúrat ekkert við að gera!