Meðbyr

Alveg ótrúlegt hve vindáttir hafa verið mér hagstæðar undanfarnar vikur.  Ef ég sný mér snýst vindurinn einhvern veginn með, og styður við bakið á mér og ber mig áfram þangað sem ég er að fara.  Ekki svo að skilja að leiðin hafi verið eitthvað sérstaklega bein eða breið, eða að allt sem hafi fallið mér í skaut á leiðinni hafi verið eitthvað til að gleðjast sérstaklega yfir, en þá einmitt er eins og bæti bara í og mér sé fleytt áfram.

Frábært líka hvernig hann virðist bera mig þangað sem mín er þörf og mig langar til að vera.  Bar mig á einn slíkan stað í gærkvöldi og tilfinningin eftir á var engu lík, tilfinningin að hafa komið von á vonarlausan stað.

Því oft er það þannig að sú staðreynd að einhver sé ekki dauður, er engin sönnun þess að viðkomandi sé lifandi.

Góða helgi!    

Athugasemdir

[Guðmundur Brynjólfsson (IP-tala skráð) 20.4.2008 kl. 01:55]

Að færa von á vonlausan stað er örugglega gott. En eru einhverjir staðir vonlausir?

Bara smá pæling.

[Björn Finnbogason, 21.4.2008 kl. 01:35]

Seigir í íslenskunni alltaf á ströndinni- point taken:-)