Vegferš mķn!

Ég veit žś ert žreyttur.  Ég žekki žessa yfiržyrmandi tilfinningu, aš žér finnist žessi krķsa, žetta vandamįl, žessi erfiši tķmi, muni vara aš eilķfu. 

En žaš gerir žaš ekki, žś ert nęstum kominn. 

Žś heldur ekki bara aš žetta hafi veriš erfitt; Žetta hefur veriš erfitt.  Žś hefur veriš reyndur, prófašur og endurprófašur į leišinni. 

Skošanir žķnar og trś hafa gengiš ķ gegnum eldskķrn.  Žś hefur trśaš, og efast, og unniš aš žvķ aš trśa į nż.  Žś hefur oršiš aš hafa trś, jafnvel žegar žś hefur ekki getaš gert žér ķ nokkra hugarlund hverju žś varst bešinn um aš trśa.  Fólk ķ kringum žig hefur jafnvel bešiš žig aš trśa ekki žvķ sem žś varst aš vonast eftir aš geta trśaš. 

Žś hefur mętt mótspyrnu.  Žś hefur ekki nįš žetta langt meš grķšarlegum stušningi og hamingju.  Žś hefur oršiš aš streša fyrir žessu, žrįtt fyrir allt sem gékk į ķ kringum žig.Stundum var žaš sem mótiveraši žig reišin, stundum óttinn. 

Hlutir mistókust, fleiri vandamįl komu upp en žś bjóst viš.  Žaš voru hindranir, frśstrasjónir, og leišindi į leišinni.  Žś hafšir ekki planlagt žetta į žann hįtt sem žaš lagši sig į.  Mikiš hefur komiš į óvart, og sumt alls ekki žaš sem žś óskašir eftir. 

Samt, samt hefur žetta veriš gott.  Hluti af žér, dżpsti hluti hjartans, hefur fundiš fyrir žvķ allan tķmann. 

Svo mikiš hefur skeš, og hvert atvik, žaš sįrasta, truflašasta, og óvęntasta tengjast og žś ert aš byrja aš sjį og skilja žaš. 

Žig óraši aldrei fyrir aš hlutirnir gętu fariš svona, var žaš?  En žaš geršu žeir.  Nś ertu aš komast aš leyndarmįlinu, žeim var žetta ętlaš į žennan hįtt og žessi hįttur er góšur- -betri en žś bjóst viš. 

Žś bjóst ekki viš aš žetta tęki svona langan tķma heldur, var žaš?  En žaš gerši žaš svo sannarlega.  Žś hefur lęrt žolinmęši. 

Žś hélst aš žś gętir aldrei nįš žessu, en nś veistu aš žś hefur ŽAŠ. 

Žś hefur veriš leiddur.  Oft leiš žér eins og gleymdum og vęrir einn og yfirgefinn, nś veistu aš žér hefur veriš leišbeint. 

Nśna eru hlutirnir aš rašast saman, žś ert į endakaflanum į žessari erfišu leiš. Žessi lexķa er aš renna skeiš sitt į enda.  

Veistu- žetta sem žś hefur barist gegn og lżst yfir aš žś gętir ekki gert,- jį nįkvęmlega žaš!, -Til hamingju- žś ert aš śtskrifast  śr įfanganum. 

Allt er aš breytast, žś ert aš hefja nżjan kafla ķ lķfinu. 

Žś hefur klifiš fjall, žaš hefur ekki veriš aušvelt.  En fjallaklifur er aldrei aušvelt. 

Nś nįlgastu toppinn, andartaki lengra og sigurinn er žinn. 

Réttu śr öxlunum og dragšu djśpt andann.  Haltu įfram ķ sjįlfsöryggi og friši.  Tķminn er aš koma til aš meta og njóta alls sem žś hefur barist fyrir. 

Ég veit aš žś hefur įšur haldiš aš žinn tķmi vęri kominn, bara til aš uppgötva aš svo var ekki.  En nśna eru veršlaunin į leišinni og žś veist žaš, žś getur fundiš fyrir žeim. 

Žetta streš hefur ekki veriš til einskis, į žessari vegferš hafa veriš hęšir og lęgšir. 

Njóttu og nżttu- žér žaš tękifęri sem žér er gefiš. 

Žaš verša fleiri fjöll en nś veistu hvernig į aš klķfa žau.   

Og veršlaunin: lķf fullt af hamingju og gleši, frelsi til aš njóta J


« Sķšasta fęrsla | Nęsta fęrsla »

Athugasemdir

1 Smįmynd: Birna Dśadóttir

Birna Dśadóttir, 10.5.2008 kl. 10:26

Bęta viš athugasemd

Ekki er lengur hęgt aš skrifa athugasemdir viš fęrsluna, žar sem tķmamörk į athugasemdir eru lišin.

Innskrįning

Ath. Vinsamlegast kveikiš į Javascript til aš hefja innskrįningu.

Hafšu samband