Örin eru sigurtįkn alls ķ lķfinu!

Aš vera meš unninn leik ķ höndunum og tapa honum- įn žess aš mótherjinn skori, er afskaplega undarleg tilfinning.  Žetta er svona eins og aš sjį sjįlfan sig hverfa į skjįnum eins og śtrunniš įr į gamlįrskvöld, og fį ekki rönd viš reist.

Eftir sitja sįrin, sem gróa ef tķmi gefst til, og verša aš minningum, örum,- merkjum žess aš žetta lifši ég lķka af!

Žó leikurinn hafi tapast er žó huggun ķ žvķ aš hafa spilaš hann til sigurs, veriš žįttakandi į svišinu- gert hluti sem gengu upp, ķ algjörlega fįranlegu įstandi.

Reynsla og žekking er oft dżru verši keypt, žannig er um žessa višureign.

Aš morgni veit enginn nęsta nęturstaš, og žannig er žaš meš lķfiš lķka-allt er breytingum hįš!

Į morgun er nżr dagur, nżtt upphaf, nżr leikur.  Og aš sjįlfsögšu er hver dagur sóttur til sigurs.

Ég er žįttakandi!- ekki įhorfandi!- ķ lķfinu, sem er annars aš fara vel meš mig, og mķna.

 


« Sķšasta fęrsla | Nęsta fęrsla »

Athugasemdir

1 identicon

Mundu:  Mašur foršar hvorki fólki frį misstökum né kemur ķ veg fyrir velgengni.

Kvešja śr Pįfagarši.  

Gušrśn B. (IP-tala skrįš) 15.5.2008 kl. 00:50

Bęta viš athugasemd

Ekki er lengur hęgt aš skrifa athugasemdir viš fęrsluna, žar sem tķmamörk į athugasemdir eru lišin.

Innskrįning

Ath. Vinsamlegast kveikiš į Javascript til aš hefja innskrįningu.

Hafšu samband